Αναδάσωση στην Πάρνηθα

Την Κυριακή 1η Δεκεμβρίου πήγαμε στην Πάρνηθα για αναδάσωση (φύτευση κεφαλληνιακής ελάτης). Η εμπειρία ήταν απίστευτη. Έμαθα πόσο χρόνο χρειάζεται ένα μικρό δεντράκι για να μεγαλώσει και να είναι σε θέση να φυτευτεί, συνειδητοποίησα πόσο δύσκολο είναι να φυτευτεί ένα δέντρο σε ένα τόσο σκληρό έδαφος και τα συναισθήματα ήταν μπερδεμένα: χαρά για το λιθαράκι που έβαλα σε μία φοβερή προσπάθεια αλλά και στεναχώρια για αυτούς που κατέστρεψαν ένα υπέροχο τοπίο με μία απλή κίνηση. Ευτυχώς στο τέλος είχε επικρατήσει μόνο η χαρά ως συναίσθημα. Η χαρά και η ελπίδα για κάτι καλύτερο! Απαραίτητα συναισθήματα για επιβίωση στις μέρες μας. Μέρες δύσκολες και γεμάτες φόβο και απογοήτευση. Το μήνυμα που θα ήθελα να στείλω είναι: Βγείτε από το σπίτι, πηγαίνετε στην εξοχή και λερωθείτε!